नेपालमा पानीको आपूर्ति र मागबीचको बढ्दो खाडलले स्थानीय सरकारहरूलाई ठूलो चुनौती खडा गरेको छ, जुन जलवायु परिवर्तनले झन् जटिल बनाएको छ। पानीका मुहानहरू सुक्दै र साँघुरिँदै जाँदा, आधुनिक जीवनशैली र शहरीकरणले पानीको खपत तीव्र रूपमा बढाएको छ। स्थानीय सरकारहरूलाई पानीको माग पूरा गर्न कठिनाइ छ, साना मुहानहरू अपर्याप्त हुँदै गएका छन् र ठूला मुहानहरूको खोजी भइरहेको छ। सङ्घीय र प्रदेश सरकारहरूले ठूला पाइपलाइन र खानेपानी आयोजनाहरूमा वैदेशिक ऋण लिएर लगानी गरिरहेका छन्, तर यी दीर्घकालीन समाधानका लागि पर्याप्त छैनन्। सङ्घीय, प्रदेश र स्थानीय सरकारबीच समन्वय, जलवायु अनुकूल प्रविधि (जस्तै आकाशेपानी सङ्कलन र भूमिगत जल सञ्चय), र सामुदायिक स्रोत संरक्षणमा जोड दिनु आवश्यक छ। जलवायु परिवर्तनले खानेपानी, सिँचाइ, कृषि, ऊर्जा र वातावरणमा जोखिम र हानि बढाएको छ। पानीका मुहान र साना जलाशयहरूमा जलस्तर घट्ने, नदीहरूको बहावमा उतारचढाव र अत्यधिक दोहनले जलस्रोत व्यवस्थापन जटिल बनेको छ। अत्यधिक वर्षा र लामो खडेरीले व्यवस्थापन खर्चिलो र कठिन बनाएको छ, जसले गर्दा केही गाउँहरू पानीको अभावमा खाली हुँदै गएका छन्।